विन्टरचोक ह्याट लगाएर स्ट्याचु अफ लिबर्टी भएर उभिएको छ मण्डलको ठिक सेन्टरमा। सेन्टर भन्दैमा त्यो म:म: सेन्टर हो भनेर बुझ्न हुन्न जसरी हरेक कर्नर सेकुवा कर्नर हुँदैनन्। यसो भन्दा विन्टरचोक एकदम शिताङ्ग भएर चुपचाप बसेको छ, चिल्ड एण्ड फ्रिज्ड भन्ने बुझ्नुपर्छ।
रातभरि शीत झरिरहे तप्प तप्प। राष्ट्रिय झण्डा लुत्रुक्क स्टाइलमा मुजा परेको छ, मध्य हिउँदमा साडीले मात्रै बेरिएर ‘जन्ती, दि फ्रिडम’मा पार्टी गर्न हिंडेकी युवतीको मनजस्तै। बिहान झण्डाको लत्रिएको फेरबाट तप्प तप्प शीत चुहिरहेका छन्, ठ्याक्कै त्यसैगरि, जसरी गुर्खालीले मान्छे छप्काएपछि उसको खुकुरीको टुप्पोबाट शत्रुको ‘घीनलाग्दो’ रगत तप्पतप्प चुहिन्छ। कसले ध्यान दिएर हेर्छ र जाबो झण्डाको शीतवाला ड्रेनेज ? थोडी यो भर्खरै बलात्कृत कुनै बालिकाको योनिबाट झर्दै गरेको बलात्कारीको फ्रेस एण्ड वार्म विर्य हो र?
मान्छेका आँखा पनि अचम्मका छन्, क्रेजी फ्रिकिङ् ह्युमन आइज। ठूल्ठूला कुरा मात्र हेर्न खोज्ने, झिलिमिलीमात्रै देख्ने। जस्तो भनौं न.. बलात्कारपछि पाशविक तरिकाले मारिएकि बालिकाको फोटोसहित निस्केको मौन प्रभावफेरोमा केही मान्छेका आँखाहरुले फेरोमा हिंडिरहेका युवतीका कलरफूल चश्मा देख्ने, सबैले बोकेका बलात्कृत बालिकाको फोटो नदेख्ने, सेल्फी लिएको देख्ने, मनमा परेको चोट नदेख्ने। हाउ क्रुअल… क्रेजी फ्रिकिङ् आइज।
विन्टरचोक त्यही भएर पनि चुपचाप छ, शान्त छ। जति मौन सामान्यतया न्याय माग्दा सरकारहरु हुन्छन्, त्योभन्दा एक सिपमात्रै कम। एक हिसाबले यसको छातिमा सन्नाट्टाको सुनामी चलिरहेको छ। सन्नाट्टाको सुनामी ? यो के बात भयो फेरि ? अरे बाबा, अपराधिले अपराध स्वीकार गर्दासमेत “वाह क्या नैतिकता!” भनेर स्ट्यान्डिङ् ओभेसन दिन हुने, सन्नाट्टाको सुनामी भन्न नहुने? बरु विन्टरचोकको छातिमा चलिरहेको सन्नाट्टाको सुनामी भन्या कस्तो हो, त्यो कुरा गरौं न! Continue reading